مقایسه کیفیت دوستی در کودکان با و بدون اختلال نقص توجه - بیش فعالی

هدف از پژوهش حاضر مقایسه کیفیت دوستی در کودکان با و بدون اختلال نقص توجه - بیش فعالی بود. نمونه پژوهش مشتمل بر 100 نفر از دانش آموزان پایه چهارم و پنجم مقطع ابتدایی (50 نفر پسر و دختر با اختلال و 50 نفر پسر و دختر بدون اختلال) شهر مشهد بود. به منظور گردآوری اطلاعات از دو ابزار؛ پرسشنامه نشانه شناسی اختلال نقص توجه - بیش فعالی سوانسون (به نقل از مهر انگیز،1385)؛ پرسشنامه تجدید نظر شده کیفیت دوستی پارکر و آشر (به نقل از صلاح، 1387) استفاده گردید. پایایی ابزارها از طریق محاسبه ضریب آلفای کرونباخ و روائی پرسشنامه نشانه شناسی اختلال نقص توجه - بیش فعالی از طریق همبستگی هر گویه با نمره کل و روائی پرسشنامه تجدید نظر شده کیفیت دوستی از طریق ضریب همبستگی هر گویه با مولفه ی مربوطه به دست آمد. نتایج، حاکی از پایایی و روایی قابل قبول ابزارها بود. نتایج حاصل از این پژوهش نشـان داد که در دو گروه کودکان با و بدون اختلال نقص توجه - بیش فعالی بین ابعاد کیفیت دوستی (مصاحبت و سرگرمی، تصدیق و دلسوزی، کمک و راهنمایی، مبادله صمیمانه، حل اختلاف، ناسازگاری و خیانت) تفاوت معنادار وجود دارد. به این صورت که در کودکانی که دارای اختلال نقص توجه - بیش فعالی هستند، ابعاد مثبت کیفیت دوستی در پایین ترین سطح نسبت به گروه عادی است و در بعد منفی کیفیت دوستی (ناسازگاری و خیانت) کودکان دارای اختلال نقص توجه - بیش فعالی بالاترین سطح را به خود اختصاص داده اند. این نتایج پژوهش مورد بحث و نتیجه گیری قرار گرفت و پیشنهادهای پژوهشی و کاربردی در راستای روابط احتماعی کودکان دچار نقص توجه - بیش فعالی ارائه گردید.